Coronacrisis in India

Dit is zo’n foto waar ik eindeloos naar kan kijken. Er ligt een witte hond in het centrum van de aandacht, maar over hem gaat het niet. De foto gaat over corona in India. De pandemie heeft er gruwelijk huisgehouden. Elders zag ik beelden van doodzieke mensen die in een auto op beademing lagen te wachten, in de hoop dat hun familie die voor hen kon afsmeken. De lucht in Indiase steden scheen grauw te kleuren door de crematoria die dag en nacht moesten draaien. De man in het wit heeft een thermometer waarmee hij op afstand de temperatuur kan nemen. De jongste van de vrouwen draagt geen mondmasker, de oudere drie wel. Plus lichtblauwe handschoenen. Betekent dit dat deze drie als gezondheidsteam met de man in het wit op pad zijn? De dame links trekt mijn blik. Misschien omdat ze ernstig in de lens kijkt. Maar ook om haar prachtige turquoise sari en het groene hoofdkapje dat me aan een chirurg doet denken. Haar lichtblauwe handschoenen staan bijna chique.

In mijn schildering van deze dame wilde ik haar ernstige blik behouden, evenals haar chique trots. En die blauwe handschoenen natuurlijk. Het lichte turquoise vulde haar achtergrond, en ook de stof die ik koos had dezelfde kleur.

Naar een foto van Hemanshi Kamani / Reuters in Volkskrant 27 juli 2020